Ако морам да ти ветам едно нешто, тогаш знам што ќе биде тоа. Знам што сакам да исполнам. Знам од што никогаш нема да се откажам. И кога ќе бидеш илјадници километри далеку, и кога твоето лице ќе го гледам само на слики, јас ќе ти ветам дека ќе останам. Ќе останам да чекам спомените да се повторат. Ќе останам да стојам како сенка што го следи сеќавањето на тебе. И ќе ти ветам дека ќе паметам како мирисаш и како одиш и како седиш... И како ме гледаш и како ме допираш. И ќе паметам како паметиш. Како никогаш не заборави на мене. Исто така ќе се сеќавам и јас.
Денот кога тоа ветување ќе биде побарано од мене јас ќе се откажам од се. Ќе се откажам од својата душа, ма ако треба и на ѓаволот ќе ја продадам за да не заборавам. И секој ден почнувајќи од тој момент ќе се движам по стапките на сеќавањето за тебе. Ќе продолжам да се менувам, но ќе останам иста. Ќе продолжам да растам, но ќе останам малечка. Токму онаква каква што сакам да ме знаеш. И да не ме заборавиш.
И ќе ти ветам дека нема да постојам додека те нема иако знам дека не го сакаш тоа. Иако сакаш да продолжам како ти што ќе можеш. А јас ќе се трудам да бидам своја и твоја во исто време. И не, не е тешко да бидам твоја. Тешко е да останам своја кога без тебе и не сум...
Кога ќе бидеш илјадници километри далеку, јас ти ветувам дека ќе останам. Ќе стојам таму каде што ќе ме оставиш. Ќе изгледам така како што ме паметиш. И ти ветувам дека ќе те чекам. Ќе бидам секогаш твоја. Твоја сега и твоја засекогаш.
No comments:
Post a Comment
Note: Only a member of this blog may post a comment.