ПОГРЕШЕН ЖИВОТ

Цел еден живот ме дели од тебе. Ни помалку ни повеќе. Цел еден погрешен век. 

Знаеш дека постои тој свет, нели? Паралелен универзум во кој ѕвездите сјаат за нас и секоја ноќ е наша. Свет во кој припаѓам во твоите раце. Таму каде што и треба да бидам. Ама не тука. И не сега.

А знаеш дека би побегнала со тебе. И од сон да ме разбудиш не е важно. И онака секој сон е за тебе. Ама не е дојдено времето. Не е ни вистинското место. Друг свет чека на нас. Таму во тој свет ќе се сретнеме. Чекај ме. Под најсветлата ѕвезда. Или јас ќе те чекам. Или ќе стигнеме во исто време. Кога? Не знам кога. Само знам дека некогаш ќе се случи. Затоа што нашите души така се создадени. Да лутаат низ просторот и да се најдат. Да припаѓаат заедно. Во некој друг свет да се препознаат. Ти ветувам. Вети ми и ти мене. Нема да плачам. Ова не е збогум засекогаш. Не е дури ниту збогум. Знаеш што би било посоодветно? Добра ноќ. Ете тоа ќе ти кажам. Добра ноќ. Како да ќе се разбудам утре и ти ќе бидеш првото нешто што ќе го видам. Знам дека нема. Ама јас ќе си замислам дека се е кошмар. Сето време што ќе го поминам без тебе. И тогаш кога ќе се сретнеме, таму каде што ќе се сретнеме ќе знам дека конечно сум будна. Ќе исчезне сета болка од нашите лица и тагата од нашите очи. Конечно ќе бидеш само мој и јас ќе бидам само твоја. Во свет во кој судбината се исполнува. Затоа што нас ни е судено да бидеме заедно. Имај трпение. Уште само еден погрешен живот.