КУПЧЕ ЛАГИ

Е горчи брат. Сите лаги така горчат. Не туѓите, тие ќе ги проголташ затоа што ти се подметнати, затоа што не знаеш за вистина. Твоите лаги горчат. Горчат кога изговараш збор по збор и за секој од нив знаеш дека можеби е вистина во некој паралелен универзум. Но тука не. Никако. Тешко ти е да го поднесеш тој горчлив вкус, а ете си пак тука. Дојден за да излажеш. Дојден за со сила да се натераш да веруваш во нешто што не постои. Никогаш не се случило и никогаш нема. Можеби стоиш пред нејзината врата ама не ја лажеш неа, брат. Верувај. Мислиш ако стои на прагот во пижами, ги слуша твоите приказни и те гледа со тој невин поглед, дека неа и горчи? Не... Може е женско, може е љубоморна и може не ти верува ама сега за сега само ти си тој што ја вкусува горчината. Затоа што колку и да се сомнева таа не знае дека ја лажеш. Не со сигурност. Ама ти знаеш. И кога ќе проголташ и ќе го преболиш вкусот, е дури тогаш почнува страшното. Во твојата утроба се. Лаги. Купче лаги. Ги кажуваш за да ги изнесеш од себе, а тие само подлабоко се вгнездуваат и почнуваат да те сечат. Како илјада гладни птици да те распоруваат однатре со своите остри канџи и клунови. Лошо, многу лошо...

Е боли брат. Сите лаги така болат. Твоите, твоите. Болат и туѓите, не дека не болат, ама тие болат во иднина. Твоите се тие што болат сега. За иднината не вреди да се нервираш уште од сега. Ама сегашноста... за сегашноста треба да бидеш загрижен. Лажеш и свесен си за тоа истовремено. Сега. Тоа е тоа што боли. Јас зошто лажам? Ме знаеш, брат. Да де, и мене ме боли, и мене ми горчи. Ама што да правам? Таква сум. Такви сме. Некој мора и тоа...