ТОГАШ ТЕ НЕМА

Тогаш е мрачно и црно и празно

и ноќ е долго, од утро до зори.

Тогаш боли и бескрајно пече

и бескрајно тежи и бескрајно гори.

Тогаш е тага и светот е празен

и како да немам ни срце ни душа.

Тогаш е кошмар без будење, вечен,

како да нема кој да ме слуша.

Тогаш е место најсамотно на светов,

место без надеж, без љубов и среќа.

Тогаш сум ништо и немам јас никој,

никој зад аголот што ќе ме чека.

Тогаш е јама со дно што го нема,

чинам бескрајно кон пеколот паѓам.

Тогаш е небото тешко ко камен,

колку и да чекам ѕвезда не се раѓа.

Тогаш те нема, заминат си веќе

бараш и ти нешто за себе.

Тогаш ме нема, ќе заминам и јас

и онака не сум ништо без тебе.