ВРЕМЕ

И токму тогаш ја почувствував таа бездна помеѓу нас. И се запрашав каде си сега да ми речеш „ајде, бакни ме убаво...остани подолго, јас никаде не брзам.“ А тука си до мене исто како тогаш. Само сега не’ дели некоја чудна бездна. Како да сме заглавени во различни временски зони. Без врска... Што ако сега јас те замолам за истото како ти тогаш? Ќе добијам одговор, но нем одговор, одговор без зборови и без дела. Бездната не се прескокнува. Што ти вреди тоа кога не си се ни обидел? Што ми вреди мене кога залудно се обидувам, но со ништо не ја премостувам? Јас да не ја создадов случајно? Јас да не не’ доведов одново на почетокот кога бевме толку блиску до крајот? До среќниот крај...

Знаеш ли ти уште колку ќе ни треба за да стигнеме пак таму каде што бевме? Не знаеш. Јас знам. Ќе ни треба токму онолку време колку што немаме. Секогаш е така. Времето го нема кога највеќе ти треба. Кога најдобро можеш да го употребиш. Времето тече, се’ се менува, а сепак е далеку од доволно. И брзам, брзам, а тоа забрзува пред мене. Ти забрзуваш пред мене. Долги, долги чекори. Како да ме надрасна. Како да ме надмина. Како да не ти е грижа што толку ми недостигаш. И како бездната да е црна дупка, па страв ти е да ја прескокнеш. Можеби е...

А знаеш ли, мислам дека моето време и твоето заедно би биле сосема доволно. Доволно време пак да те имам и ти пак да ме имаш мене. Ама не. Свесно или несвесно ти го трошиш некаде далеку. Не толку физички далеку, всушност. Но што ако седиш на половина метар од мене кога гледаш на спротивната страна. А не ни сфаќаш дека тоа го правиш. Ќе се освестиш ти, ќе се освестиш кога ќе биде доцна. Затоа што моето време со тебе тече и се троши, а твоето време со мене скоро и да не постои.

И седам јас така спроти тебе и размислувам. А ти ме прашуваш што ми е. Добро е, сеуште забележуваш кога нешто ми недостига. Штета што не забележуваш дека тоа си ти. И твоето време. Барем дел. Дел од тебе, дел од твоето време и јас ќе бидам комплетна. Но што можам да направам кога бездна се простира меѓу нас, а изгледа јас не сум доволна за да стигнам до тебе? А и немам веќе време...