БОГОВИ

Зевс, Хера, Посејдон, Афродита, Аполон, Арес, Артемида... Звучат познато зарем не? И тие се првата асоцијација која ја добивате на насловот БОГОВИ. Живееле на планината Олимп, старите грци верувале во нив, најверојатно затоа што тие им биле заштитници и единствено нешто во кое можат да веруваат.

Е сега постои нешто кое за мене претставува енигма уште многу одамна. Ако тоа е вашата асоцијација на богови, зошто тогаш постојат луѓе кои ги величате толку многу како што старите грци ги величале оние од врвот на Олимп? И не само тоа. Зошто постојат луѓе кои себе си се сметаат за богови?! Не можам да си одговорам. Одговорот го барав во недостатокот на „свое јас“ кај некои луѓе, што од друга страна некои го имаат и одвишок. Проблемот е што сега се најдов во ќорсокак. Запознав некој што се постави токму како да се симнал од Олимп и за момент и јас бев убедена дека тоа е така, а тој е во право. 

Погледот заводнички, главата во облаци и зборови кои те тераат да му веруваш, а истовремено да се плашиш од неговите постапки. А никогаш не верував дека ке затворам очи пред некого и ќе го следам така слепо. За среќа се освестив. Па јас знам дека тоа се само луѓе со големо его и способност да натераат други да им бидат безусловни следбеници. Знам дека јас под такви влијанија не потпаѓам. 

Сепак останав збунета. Тој можеби има нереално високо мислење за себе. И има луѓе кои токму затоа го величаат. Но да бидам реална, зарем не успеа таа негова магија да ја употреби и на мене? Макар за кратко. Можеби токму тоа го сакал, токму тоа била неговата цел? 

И можеби сепак овие луѓе се една модерна верзија на боговите кои некогаш живееле на Олимп, само што сега живеат на сивиот асфалт.